prekariat

«w naukach społecznych i publicystyce: osoby niemające stałej pracy, zatrudniane na krótkoterminowych umowach cywilnoprawnych, często migrujące w poszukiwaniu zarobku, żyjące w poczuciu ciągłej niepewności w związku ze swoją sytuacją materialną»

rzecz. m, lp D. prekariatu, Ms. prekariacie, blm

W prekariacie nie jesteśmy sami, chociaż rzadko pojawia się tu poczucie wspólnoty (www.zieloni24.pl).

Rozrost prekariatu nabrał tempa wraz ze wstrząsem finansowym, wraz z coraz większą ilością pracy tymczasowej oraz tej, w której pośredniczą agencje
(www.ha.art.pl).

Prekariat dopiero teraz – mozolnie i z niedowierzaniem – dowiaduje się, że jest prekariatem, a młodzi entuzjaści turbokapitalizmu wciąż mają kłopot z dostrzeżeniem jego oczywistych wad
(www.lewica.pl).

Przedstawiciele prekariatu „łykną” najbardziej nawet niewyobrażalne społeczno-polityczne brednie i dadzą się sterować bez trudu, jak bezwolne stado (www.infotuba.pl).

Moja mama jest jedną z tych osób, które rozumieją trudną sytuację prekariatu. Nie wzdycha tęsknie, kiedy przechodzimy obok placu zabaw, nie podsuwa mi artykułów z gazet parentingowych, nie zagaja rozmowy o wnukach, choć wiem, że bardzo chciałaby je mieć
(www.wysokieobcasy.pl).

<ang. precariat, od precarious 'niepewny'>